17 january 2011
***
Łódź,
niegdyś z białym żaglem
pełnym wiatrów,
straszy czarnym żebrem
wśród popiołów na plaży.
MOŻE wyrośnie na nich
krzew o kolcach ostrych
i kwiecie nabrzmiałym,
niedostępnym
dla słonych żeglarzy.
Latest items:
other poems: Względność, spryciarz, Na wzgórzu, Perły, Czas, Aluminiowe kuzynki, ***, Zniewolenie, 13 raz, samuraj, Dzień, Topielica, Szpital,
Latest comments:
16 august 2025
Jaga
Ależ proszę :)) Opisujesz ją prawie codziennie,
16 august 2025
Kreton
Racja
16 august 2025
sam53
dziękuję Jaga :))))
15 august 2025
Miłość inspiruje poetów
15 august 2025
Młode są ciekawe świata. Dziękuję :)
15 august 2025
Na szczęście to prawdziwi rodzice ją (dziewczynka)
15 august 2025
Prawdziwe życie.
15 august 2025
Weronika
Złudzenie ucieczki znad przepaści krańca
12 august 2025
violetta
Dzięki za wiadomość, może zaobserwuję:)
12 august 2025
Jest, gdy się przyłoży do tego rączkę:)
12 august 2025
a gdzie jest podmuch na ustach? poważnie ....
12 august 2025
ptaszkowi jest zwyczajnie ciepło. siedzi tyłem
15 august 2025
wiesiek
14 august 2025
wiesiek
14 august 2025
absynt
14 august 2025
absynt
14 august 2025
absynt
14 august 2025
absynt
13 august 2025
wiesiek
13 august 2025
absynt
13 august 2025
absynt
13 august 2025
absynt