17 january 2011
***
Łódź,
niegdyś z białym żaglem
pełnym wiatrów,
straszy czarnym żebrem
wśród popiołów na plaży.
MOŻE wyrośnie na nich
krzew o kolcach ostrych
i kwiecie nabrzmiałym,
niedostępnym
dla słonych żeglarzy.
Latest items:
other poems: Względność, spryciarz, Na wzgórzu, Perły, Czas, Aluminiowe kuzynki, ***, Zniewolenie, 13 raz, samuraj, Dzień, Topielica, Szpital,
Latest comments:
22 december 2024
violetta
Ciepłych, Zdrowych i Wesołych Świąt :)
22 december 2024
Może odzywają się echa przodków :)
22 december 2024
Jaga
I dla Ciebie Weroniko, która jeszcze :)
22 december 2024
Belamonte/Senograsta
piękna
22 december 2024
czyli ośmiornice są przodkami ludzi
22 december 2024
poeta powinien zmieniać majtki
22 december 2024
Ach, a ja miałem taką teorię, że to echa
21 december 2024
Weronika
Dobrych Świąt, Wszystkim którzy jeszcze!
21 december 2024
I czytam, fajne te opowiadania
21 december 2024
Dla wyglądu i samopoczucia:)
21 december 2024
muszę wrócić :-)
21 december 2024
kobiety nakładają maseczki bo można się przy
21 december 2024
wiesiek
21 december 2024
Jaga
20 december 2024
wiesiek
19 december 2024
wiesiek
18 december 2024
wiesiek
17 december 2024
jeśli tylko
17 december 2024
jeśli tylko
17 december 2024
wiesiek
16 december 2024
wiesiek
14 december 2024
Jaga