3 may 2013
nasze czerwone niebo
gaszące chłód rąk
gwiazdy drogowskazem
osobno jednak blisko
ulice mgłą pokryte
zagubione oczy
poranek niełaskaw
odprowadzić nas do
łóżek spokoju
wino duszące sumienie
łąka oblewająca nagie ciała
zdjęcie co nie pozwala wrócić
lekarstwem wędrującego
ZAWSZE BĘDĘ SAM
6 november 2025
Dziękuję, i odwdzięczam się tym samym.
6 november 2025
zaśnięcie słońca, ładne, wniebozanurzenie
6 november 2025
Dziękuję ajw, a owszem, czuję się trochę
6 november 2025
Efemeryczność to tylko jeden z wymiarów w
6 november 2025
dzięki Iwonko :)) taka powinna być Poezja :)
6 november 2025
tych pięknych wspomnień coraz więcej... nie
6 november 2025
Świetny. Czysta prawda o człowieku, który
6 november 2025
Poezja człowieka, który przeszedł przez ogień
6 november 2025
Lekko i eterycznie, jakby słowa unosiły się
6 november 2025
Ciekawe..
6 november 2025
Piękne w nich światło..
6 november 2025
Emocjonalna prawda chwili. To co uderza w wierszu
Terms of use | Privacy policy | Contact
Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.
6 november 2025
wiesiek
5 november 2025
wiesiek
5 november 2025
wiesiek
4 november 2025
Jaga
3 november 2025
wiesiek
2 november 2025
absynt
2 november 2025
wiesiek
2 november 2025
ajw
1 november 2025
wiesiek
31 october 2025
Jaga