Poetry

Stanal na scenie stary czlowiek
Oczy gleboko utkwione w dal
Smutek
otacza jego pomarszczona twarz
Z sercem przemawia do publicznosci swej
Tak silnie i odwaznie przejawia swa moc!

Podnosi swa reke w krzyza znak
Gloszac swa wiare w lepszy swiat.
Otacza opieka Nas
Pragnie by wszyscy laczyli sie.

Swiatem,mowi:jestescie Wy!
milosc swa obudzcie w sercach swych!
Porzuccie zlosc i egoizm
Uwierzcie w sily swe.

Odnajdzcie nadzieje i wiare w sobie
Podajcie swa reke slabym
Przestancie byc dla siebie sami
Nie badzcie dla siebie wrogami.

Skonczyl swe przemowienie czlowiek stary
Zmeczony,odszedl ze sceny
Zostawil po sobie wielkie wspomnienie
a w czlowieku wieczna nadzieje.

Czlowiek to byl dla nas Wielki

Po dzis dzien,w sercach
wielu wciaz obecny!