Poezja

Ma zło dwie  macki z siłą drakońską.
Jedną czerwoną - drugą masońską.
Objęły mocnym uściskiem świat.
Petlą zakazów przymusu, krat.

Reglamentacją, brakiem dostępu,
pragnieniem, głodem, zakazem wstępu,
ograniczeniem i wykluczeniem,
pandemią, śmiercią, ludzkim cierpieniem.

Komuna, układ i targowica
ostrzega groźnie - ich jest ulica.
Wszystkie chodniki i wszystkie drogi.
Lokale wszystkie i ich podłogi.

Ściany i mury, woda powietrze
i cyber-przestrzeń zagarną jeszcze.
Na samym końcu zło pożre Ciebie!
Zaczęło już się, choć o tym nie wiesz!

Dokąd uciekniesz, gdy siebie stracisz?
Dokąd stąd pójdziesz, gdy nie zapłacisz?
Już teraz nie masz tu żadnych praw
oprócz sprzeciwu - gwizdów i braw.

Ciężar niewoli niełatwo znieść.
Masz jeszcze rozum, ręce i pięść.
Znajdziesz w pobliżu podobnych sobie!
Długo chcesz czekać? - Dzieciom odpowiedz!