18 november 2018
don kichot
Dulcyneo! moja Dulcyneo. myślę że miłość do Ciebie jest jak
boksowanie się z narowistym wiatrem. namacham się, namacham,
a prędzej czy później i tak przyciśniesz mnie do zimnego błota.
tyle spustoszenia weszło już między nas, Dulcyneo. pustych słów,
pustych obietnic, pustych niedopowiedzeń. tyle ich, że przestałem
się gubić, bo wszystko stało się klarowne jak trzeci miesiąc
morskiej ciszy. nie ma mnie już Dulcyneo! zbroja pordzewiała
od soli i nie wiesz, czy to zwykły podmuch wilgoci znad oceanu,
czy zwykłe łzy. nie wiesz, że moja twarz zarastałaby kurzem,
gdyby nie nasza historia, więc zarasta historią. gdyby nie ten
kurz, nikt nie rozpoznałby mnie we mnie. to moja będzie pokuta,
że stanę się trzeciorzędnym wątkiem, tłem na którym błyśnie
twoja nieobecność.. ja - twój hidalgo - niedopieszczony przypadek
w krajobrażni zrujnowanych miłością wiatraków. czyjaś Dulcyneo!
nie wiesz jak bardzo już jesteś w innej historii. mniej pustej.
20 april 2024
To Dying MuseSatish Verma
19 april 2024
1904wiesiek
19 april 2024
The VoyagerSatish Verma
18 april 2024
ItinerantSatish Verma
17 april 2024
Nim kur zapiejeJaga
17 april 2024
Between Done And UndoneSatish Verma
16 april 2024
Przed zmrokiemJaga
16 april 2024
1604wiesiek
15 april 2024
I RememberSatish Verma
14 april 2024
....wiesiek