Poetry

… jestem lekki ― jak na próbie wniebowzięcia… ― sen potrójny narasta wokół…

…

Budzę się we śnie… Ze snu przybywam…

… w sen
wnikam
― nieznany…

…

Wiatr przetacza się po drzewach ―
za otwartym szeroko oknem…

… szeleszczą i klaszczą liście kasztanu…

…

Oślepia mnie ― słoneczny migot ― niczym stroboskopowa lampa…

…

… i staję się ―
albatrosem…

Mewą…

… wyrwaną
z zeszytu
― szybującą kartką…

…

Coś się przestawia w mojej głowie…

… suchy trzask… ― błysk elektrycznego spięcia…

…

… donikąd idę ― wcale ―
nie dotykając ziemi…

Wszystko się
kołysze ―
od nagłego
― przeskoku czasu…

…

Zamknięte drzwi… Zatarty numer…

… mosiężna klamka
z nalotem patyny…

…

Zaglądam ostrożnie do wnętrza…

…

… pajęczyny na suficie i ścianach…

Brunatne
plamy
― zacieków…

Zatęchła woń starej ―
magazynowej hali
― drażni moje nozdrza…

…

… jakieś popiersia kryją się w półmroku…

… ustawione
równo ―
jakby
― na wystawie…

…

W wątłej smudze szarego światła ― wirują lśniące drobinki kurzu…

…

… idę wolno ― po trzeszczących deskach ― czując obecność ducha samotności…

…

Wstrząsa
swym
― drżeniem…

… dotyka lodowatą dłonią…

(Włodzimierz Zastawniak, 2017-09-23)

***

https://www.youtube.com/watch?v=S-8KcaVJM9c