Poezja

jej szafa pełna jest sukienek których
nigdy nie założy butów na obcasie
wstążek rajstop i kolorowych legginsów nie potrafi

jej domknąć tak jak nie domyka swojej głowy
po omacku zbiera myśli z zakurzonych podłóg
próbuje je nanizać na nitkę jak korale nic z tego

w nocy patrzy długo w ciemność która nie ma barwy
uczy się na pamięć własnosłownych wierszy