Poezja

 
 

Przesuwam w dłoni wytarte paciorki pacierza,

A telewizor gra, przeskakują kolejne obrazy.

Mężczyzna podszedł by podgłosić,

za chwilę miała śpiewać ta z serialu.
 

Bose stópki mokły w kałuży,

gdy próbowała sięgnąć po kromkę chleba.
 

W gazecie znów pisali o tej nowej diecie.
 

A sęp wciąż będzie siedział wpatrzony


w wyciągnięte ku niebu dłonie.

Non vidimus – napiszą na nagrobku.