Poezja

Oto ona! Gadzina się za krzakiem skrywa
Nie widzisz? O tam! Melodię ataku znowu wygrywa!
Szczerzy zęby, rozgląda się stale
Niech Cie nie zmyli jej wzrost. spokojne i słodkie nie musi być małe
Wypatruje ciągle sobie coś do jedzenia
Ja w tej kwestii nie mam nic do powiedzenia
Aż czekam, na jej pierwsze kroki ku mnie
Wtedy wskocze na drzewo! zanim gad obejrzy się!
A gdyby i nawet po drzewach skakał
I tak zmyli go jego wielka waga
Cisza! Spokojnie.. Szeptaj bo usłyszy
Nie widzisz jej szponów? Słysze.. gadzina ciężko dyszy
Rozgląda się niespokojnie. Co za pech! Idzie do nas! Już jest za murkiem!
Oj. Widocznie zauważył kolego, Twą jaskrawą koszulkę
I co robić? Gdzie sie skryć?
Cóż począć, aby bestia pozwoliła mi żyć?
Kolega już na drzewie spoczywał
Jedynie co robił to z wysoka mi przytakiwał
Szybko wstałam, i przyjmując pozycje do ataku
Bestia ruszyła na przód, widać narobiłam jej smaku
Ani sie obejrzeć a już przez strumienie się pościg zaczyna
Goniła mnie, a żebyście wiedzieli jaka ucieszona była jej mina!
Jej drobne ciało, małe skrzydła przemykają między drzewa
A mi już sie tego biegania wręcz odechciewa
W ruchu chwyciłam jeden z patyków
A zza mych pleców słychać zastępy smoczych ryków!
Zamahnęłam się i uderzyłam bestię w olbrzymi łeb
Ten ustanął na chwilę. A ja biegne powolnie.( jak na mój wiek)
Poczułam coś ciepłego. Niczym łagodny płomień
Obejrzałam się a tuż za mną rozprzestrzenia się ogień!
Uciekłam za pierwszą lepszą skałe
Zaszokowało mnie to, że smoczysko małe
Ustanęło w tym samym co ja momencie
Nagle pobiegło znikając przy pierwszym zakręcie
Ukucnęłam i spoglądałam nad swoim zranionym bokiem
"O proszę"-wyszeptałam-"Tak się kończy mój wyścig ze smokiem"