Poezja

To nigdy nie będzie wiersz

opis stanu ducha jak wnętrza łazienki
i uczuć statycznie rozmieszczonych w przestrzeni
 
uczuć jak inkrustowane złotem rekwizyty
których blask naśladuje przeżywanie

słów, które przypominają coś
co lepiej wychodzi zaniechane
 
symboli
bardziej wieloznacznych
niż pustka

albo nieskończona ciemnia
gdzie przed napisaniem pierwszego słowa
nieprzerwanie wywołujemy siebie

wiersz musi być poszukiwaniem wiersza
jak drogi do niemożliwości i do znaczenia
poza kluczem, poza pokojem, gdzie geometria ścian
 
jest ściśle określona