Poetry

przytulam wciąż piękną twarz poznaczoną
troską i ukrytymi zmartwieniami
gdy patrzysz na świat dobroci oczami
…
i przędziesz los- czas mając za wrzeciono
…
przytulam też ciepłą dłoń pomarszczoną
gdy dzielisz chleb jedząc z domownikami
i ochraniasz swe dzieci jak skrzydłami
…
kryję się dziś niezręcznie za zasłoną
…
tkaną z mojego niejednego grzechu
popatrz- mam siwe włosy a tak samo
czynisz dobro i kochasz bez pośpiechu
…
by smutek stał się niewidzialną plamą
…
zabiorę znów cię do lat pełnych śmiechu
i nakarmię radością serce
…
Mamo