Prose

I zwierzęta opanowały ziemię
A kiedy przyszły Upały
zwierzęta dwunożne schroniły się w jaskiniach
Nastały długie czasy w ciemnościach
dla dwunożnych
wychodzili aby zbierać i polować
przekazywali młodym wiedzę rękami
i całym ciałem
aż któryś nie mógł pokazywać
z powodu starości słabości i choroby
I wtedy zaczęto Nazywać
Narodził się Język
Nie jeden lecz setki
I zwierzę stało się człowiekiem
Tak skończył się Wiek Niewinności

I stali się ludzie
rozdarci pomiędzy tym co chciał od nich Władca
Kapłan i tym co sami dla siebie pragnęli
I do Sensu dodano Moralność
Sens formułując na nowo
na potrzeby Władcy i Kapłana
(I pochwalając to co ich Buduje)

Walczono wówczas z Niezrozumiałymi
Niemcami co nie poznali Języka
I pewnego dnia ktoś poznał Język Innych
A oni go nie zabili
I zaprzestano walki
na czas jakiś



A wtedy przyszedł Ten Obcy
który Wie i Widzi Więcej niż Inni
gdyż sam tak o sobie powiedział
i pośród tańców i starożytnego Wskazywania
przekazał im wiedzę o Bogu
a potem o Wielu Bogach
I wszyscy byli Poruszeni
i narodził się Mit a oni o tym nic nie wiedzieli
A Obcy kłamał
i kłamliwe były wszystkie jego opowieści
A Obcy wszystkim nakazał kłaniać się Bogom
I dawać Szacunek i Pokarm n a Ofiarę
i żywić ród Kapłana
z początku
bardzo bowiem krzyczał i kopał
a mało kto nie bał się oddać
Zaczął tak im rozkazywać
Tak jak mu to Bogowie nakazali
kiedy ich Widział Twarzą w Twarz
w Osobnym Miejscu
Gdzie Obcy tylko mógł chodzić

I byli posłuszni
bojąc się spalenia przez piorun
albo zabójczego Pożaru
Krosty co pochłania ciało
i kruszy zęby i kości
Upadku na polowaniu i Zjedzenia przez zwierzę

I kiedy już złożyli tłuste i krągłe Kapłana Ciało
w Miejsce Nakazane
Syn jego zajął jego miejsce
Jak zostało im nakazane
Tańcząc jak im polecił
Wielki Ojciec
Wirując pośród nocy i bębnów
aż iskry wielkiego Ognia
wzleciały ponad Pustynię
wprost do Bogów
przed ich odwieczną siedzibę
Obiecali więc Bogom Zwycięstwo
Nad Niewiernymi
i zaostrzyli kamienie i patyki
I wyruszono na Świętą Wojnę
Pierwszą Krucjatę
I radowali się ich bogowie
widząc tą rzeź i pożogę
jak ich zapewnił nowy Kapłan
składając w Ofierze
najpiękniejsze Niewolnice
I poczuli swą siłę i Jedność
I tak martwy Kapłan nadał im nowy
Sens...