Poetry

Ta bajka będzie raczej smutna...

Nie będzie przemyconych uśmiechów,
ani nadziei na wczesny świt
w objęciach kogoś podobnego do ciebie. 

Trochę lżej opuszczam powieki
- widocznie wcześniej nie wierzyłam
w blaszany księżyc.

Odmieniam wieczność przez wszystkie
przypadki. Na parapetach bardziej
chcąca dosięgam tęsknot. 

Przyklejona do wspomnień uczę się
dorastać. A przecież mogłeś wstać,
wykrzyknąc moje imię

- cokolwiek.