23 april 2017
Epilogi
- Pora spać, zanim się wstanie. Na dobre. – oznajmia głos i pyta - O czym chcesz śnić?
- Więc to już? - odpowiadam z wiecznym zdziwieniem.
- To już. – powtarza.
- Pod świętym obrazem matki przykrywają nas wszystkich - mówię - żywych, zmarłych, puchową kołdrą, wielką jak świat i wracają w noc do ogrodu. Słychać szepty, śmiech, świerszcze.
***
- Czego chcesz? - pyta głos.
- Dostałam już wszystko - odpowiadam.
- Nie masz nic - szept dobiega ze środka, brzmi tak jakby przechodził przez puste mieszkanie.
- Nie mam nic - powtarzam, żeby odszedł, zanim znajdzie pamięć.
Znajduje. Zmienia się w chichot. W żarna.
- Patrz - woła - to tylko pył, z martwych kłosów nie będzie chleba! I dmucha mi tym pyłem w oczy. I umieram ze śmiechu.
***
- Umarłaś - mówi głos - i co teraz?
- Umarłam - potwierdzam, żeby nie drążył.
Drąży.
- Na co czekasz? - pyta
- Na co czekają umarli? - pytam.
- Umarłych nie ma - odpowiada.
- Nie ma mnie - odpowiadam.
- Nie ma cię! Nie ma cię! Nie ma! - powtarza, wznosi się i opada, próbuje arii, kupletu, wtóruje, przedrzeźnia, wybucha feerią uśmiechów.
Chciałabym ukoić ten płacz, ale sam siebie nie słyszy i martwych rani jakby śmierć miała w nich gniazdo.
27 april 2024
By KissesSatish Verma
26 april 2024
2608wiesiek
26 april 2024
The EntitySatish Verma
25 april 2024
2504wiesiek
25 april 2024
QuartzSatish Verma
24 april 2024
The End StartsSatish Verma
23 april 2024
Three poemsAdam Pietras (Barry Kant)
22 april 2024
Echoes TravelSatish Verma
21 april 2024
od wewnątrzsam53
21 april 2024
2104wiesiek