Latest items:

Poetry

	Emdżej
	PROFILE About me Poetry (4) Prose (1)

latest best rating most commented

Emdżej, 5 august 2012

Kroki

Z uśmiechem
Bez strachu
Dumny z siebie
Dumny z niej
Stawiam pierwszy krok
Z podniesioną głową
Świadom odpowiedzialności
Niepewny decyzji
Pełen nadziei
Stawiam drugi kroki
Z myślami w przyszłości
W wyczekiwaniu
W sobie
Daleko od niej
Postawię trzeci krok?
Razem z nią
Kiedy?
Na szczęście daleko jest tylko dla aut
Dla naszych myśli i uczuć wiele bliżej
Zrozumieć czas
Zrozumieć w pełni wolę Bożą
Zasady które pomogą nam kroczyć
Iść wiecznie w nowym świecie

number of comments: 0 | rating: 6 | detail

Emdżej, 12 november 2011

Lustro

Człowiek stoi
Zamroczony
Skupienie
A w oczach pytania
O fryzurę
I butną pokrywę grzechu
O symetrię twarzy
I nieład świata
Grzebień płynnym ruchem
Zabija wspomnienie snów
Ostatnie iluzje jak łupież
Pryszcz społeczny wyrzutek
Każdorankowe zakłócenie w odbiciu

O ironio codzienności
Dokąd prowadzisz swą fałszywością
Czemu zbłąkanego bijesz w łeb
A pięknego odurzasz

number of comments: 1 | rating: 9 | detail

Emdżej, 12 november 2011

Dusza która grzeszy ta umrze

grzeszy
umiera
dusza
z całą swą trombiną
siłą
dla wielu niebiańską
pierwiastek doskonałości
idea w ciele
ciałem jest i krwią
w ziemski minerał
przez czyjąś rękę dusza się przesypuje
do wody
w glebę
trawiona
saprofity paszczami gwałcą Ideę
a ona nieśmiertelna
z ostatnim tchem obraca się w pył
odwieczna maskarada
kłamstwo filozofów
źródło co tryska w litosferę
dzięki Ci Boże ze wiem
ja dusza śmiertelna

number of comments: 0 | rating: 11 | detail

Emdżej, 16 august 2011

60 dni

Dziwi mnie to
Choć więcej wody wypłynęło
Niż było wlane
Zdaje mnie się, że jest jeszcze pełno
Słodkie
Gorzkie
Dziwne
Myślę próbując ułożyć klocki
Tak żeby żaden nie został z boku
Burzę to, co zbudowałem
Cieszę się z burzenia
Bo budowanie było smutne
A efekt trudu brudny i brzydki
Mam wokół siebie jeszcze kilka naczyń
Pełnych
Nie w iluzji
I woda z nich nie wypływa
Zdają się rozszerzać pod wpływem naporu
Bo woda wpływa tylko
Regularnie jak z kranu
Ale choćby tysiąc naczyń był wokół
Gdybym w każde mógł wlewać do woli
Te jedno puste
Te jedno wyśnione
Ukochane
Już puste
I dziwi mnie to
Jak często się łudzę, że znów
Woda do niego płynie

number of comments: 0 | rating: 15 | detail

10 - 30 - 100

Other poems: Kroki, Lustro, Dusza która grzeszy ta umrze, 60 dni,