Poetry

Na polance liski stały i się strasznie przechwalały, mówi
siwy do rudego, jestem cwany mój kolego, żaden chart mnie nie dogoni, nie ma na
mnie celnej broni, na śniadanie jem zająca, a na obiad mam zaskrońca. Na to
rudy odpowiada, ja bym nie zjadł w życiu gada i wysilać się nie muszę, bo w
kurnikach ptaki duszę, czasu swego nie marnuję, wolny czas wykorzystuję, kiedy
trzeba to poluję, a najczęściej bumeluję. Zwyczajowo jestem wściekły, bardzo
cwany i przebiegły, ja nie boję się nikogo, mogę zagryźć byle kogo, udowodnić
ci to mogę, wzbudzam w każdym wielką trwogę. Nagle puchacz sfrunął z drzewa, z dwóch samochwał się naśmiewa; już nie mówcie więcej bzdur, bo ustrzelą was dla skór, kłusownika dziś widziałem, z
bardzo dobrym arsenałem, wnyki dzisiaj pozastawiał, bądźcie czujni to nie
kawał. Jestem w lepszej sytuacji, nie podlegam takiej akcji, nikt na sowy nie
poluje, a po za tym się pilnuję, jestem w górze królem nieba i chroniony tak
jak trzeba. Nagle mówić zaprzestali i w bezruchu chwilę stali, bo w zaroślach
coś dojrzeli, któż w nich siedział, nie wiedzieli. Siwy szepcze, widzę dzika,
chyba zaraz będę zmykał, dzik ma bardzo ostre szable, walczy bardziej niż
zajadle, lepiej w drogę mu nie wchodzić, bo on może nam zaszkodzić. Puchacz
orzekł, prawdę mówisz, życie swoje bardzo lubisz, bo rozsądne z ciebie zwierzę,
myślisz, mówisz dosyć szczerze, po czym w górę poszybował i na drzewie
wylądował. Na to rudy do siwego, nic się nie bój mój kolego, dzik jest tylko
zwykłą świnią, będzie dobrą wieprzowiną. Wyszedł dumnie dzik z za krzaka,
kwiknął głośno, co za draka, ktoś tu plecie straszne bzdury, już mądrzejsze są
jaszczury, nikt nie szuka ze mną zwady i ucieka dla zasady, lis to dla mnie nie
zawodnik, tylko lasu tego szkodnik, lepiej szybko uciekajcie i kłopotów nie szukajcie.
W ten czas rudy odpyskuje, zaraz wieprzu cię zaszczuję, pogryźć świnię to
zabawa, bardzo dobra dla mnie sprawa, jesteś duży i masywny, ale głupi i
naiwny, kiedy myślisz, że daruję, mięsa twego zasmakuję, niezły ze mnie
rozrabiaka, możesz straszyć dziś głuptaka. Dzik do bitwy się szykuje i z pogardą
dogaduje, siłę w sobie wielką czuję, zaraz na was zaszarżuję, i zatłukę was
padalce, polegniecie dzisiaj w walce. Nagle siwy tym przejęty, mówi szybko jak
najęty, ja nie będę walczył z dzikiem, jestem mądrym przeciwnikiem, mierzyć
siły na zamiary, jest zwyczajem dosyć starym i nie lubię się stresować, lepiej
chodźmy zapolować. Nagle pojął lisek hardy, że to nie są zwykłe żarty i
powiada, przyjacielu, mądry jesteś jak niewielu, cenne twoje są porady, więc posłucham
twojej rady. Będę panem sytuacji i uniknę konfrontacji, masz swój łeb nie od
parady, nie ma po co szukać zwady, lepiej zwalczać swoje wady, dzik to żywiec
tej dekady i mu chyba nie dam rady. Dzik zaś słucha, kontempluje, myśli sobie,
respekt czuje, nauczyłem go rozsądku, mój potencjał jest w porządku, jestem
mocny, zawsze twardy, w swych dążeniach zaś uparty, nikt mnie jeszcze nie
zastraszył i się w chaszczach znowu zaszył. Liski tym się ucieszyły, potem
szybko odwróciły i na łowy wyruszyły, bowiem strasznie głodne były. Wniosek z
tego doskonały, pomyśl czasem, bądź dojrzały, działaj zawsze konsekwentnie,
przy czym bardzo umiejętnie.