1 august 2010
nie pozwól zasnąć moim rękom
nie chcę
nie chcę
straciłam oddech tracąc ciebie
próżnią palce moje
próżnią usta moje
stałam się bezbarwnym balonem
nie wstrzymana przez ciebie - uleciałam
gdzie jestem teraz
gdzie jestem?
pękłam...
szczątkami swymi niebo oplotłam
nie ma mnie
nie ma
23 february 2025
echo rozległo się na klatce... echo rozpierzchło
23 february 2025
walenie ... bardziej łomotanie do drzwi :)
23 february 2025
ze trzy razy otwierałam okno...tak lepiej :)
23 february 2025
Z wielkim zainteresowaniem czytam dalej, zastanawiając
23 february 2025
Mój mąż mówi na niego Pan Kierownik. Stacho
23 february 2025
Żaden kot nie śmie mu zająć miejsca :)
23 february 2025
Swietny wiersz, choć puenta zaskakuje :)
23 february 2025
Aż mi brakuje koloru :(
23 february 2025
Nie wszystko jest tu oczywiste. Ciemny charakterek,
23 february 2025
Trzej przyjaciele z boiska ;))
23 february 2025
Tworzysz w tym wierszu trochę klimat noir, w
23 february 2025
co do najmniejszej literki podpisuję się pod
Terms of use | Privacy policy | Contact
Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.
23 february 2025
Jaga
23 february 2025
absynt
23 february 2025
wiesiek
23 february 2025
Eva T.
23 february 2025
ajw
23 february 2025
ajw
23 february 2025
Jaga
22 february 2025
Marek Gajowniczek
22 february 2025
Eva T.
22 february 2025
wiesiek