abraKagat, 14 august 2012
Kiedy idę drogą usłaną gwiazdami
Moja dusza śpiewa hymn boskiej potęgi.
Usta wieńczy uśmiech, radość w sercu gości...
Mijam gwiazdy, planety i galaktyk wstęgi ...
Sytam Boga : gdzie jesteś Wielki Drogowskazie ?
Pod twoimi stopami - Bóg na to odpowie .
A gdy spojrzę pod stopy , wtedy się okaże ,
Że nad sobą mam Boga i obok i w sobie ...
I poczuję Tę miłość wielką , przeogromną .
Bez żadnego wysiłku kochać mnie gotową ,
Która czuwa nade mną , prowadzi przytomnie
Poprzez ogrom wszechświata i przez małość słowa .
abraKagat, 12 august 2012
skąd wiesz...
o puchu ciszy co otula
istnienie?
wsród tłumu
wciąż
jak ciuciubabka
trwam pochylając się
nad zapachem lawendy
a ty?
w oczekiwaniu na lepsze jutro
wypatrujesz cieni
dawnych dni
w napotaknych przypadkiem
oczach?
a może nie...
może
gnasz wciąż przed siebie
bez bagażu zdarzeń
sprzed kilku chwil...
stawiasz prężne kroki
trzymając za rękę
jutrzejszą miłość
abraKagat, 7 august 2012
Na ulicach mojego kochanego miastazawsze było wesoło i gwarnie, i miło.
Tam dzieciaki chodziły z dziadziusiem i z babcią ...
Tam niejeden chłopak spędzał miłe chwile
gdy dziewczynę kochaną mógł zabrać na lody
albo kupić coś dla niej - ot mały prezencik,
czasem wziąć ją do kina ...
Wtedy wszystkie schody
prowadziły do miasta.
Tam tramwaju dźwięki
wygrywały melodie miłe memu sercu
gdy kołysząc się w szynach wesoło zaśpiewał...
nocą, cicho senne kołysanki szepcząc,
tulił miasto do snum
Wtedy wszystkie drzewa
śniły sen dobrobytu, świetności i sławy...
Zieleń rankiem witała kochanych przechodniów,
którzy lgnęli do miasta , jak do swojej sprawy
i cieszyli się wszystkim , co ich tu przywiodło
.
Gdzie jesteś moje miasto?Czyżbyś się udało
z chwilą mego dzieciństwa na historii karty?
Czemu jesteś tak dziwne? stoisz takie puste,
poranione czy smutne.
Z dusz ludzkich odarte...
Czy ktoś zadba o ciebie? Ktoś cię jeszcze lubi?
Dlaczego uciekają z twego centrum serca?
Czy tak trudno dać cząstkę siebie i poprawić
twój koloryt?
Ty samo o siebie już nie dbasz .
Kocham cię piękne miasto moje,
Mysłowice
Ty jesteś moim domem, mą małą ojczyzną.
Wierzę, że rozkwitniesz mi znów kolorowo
A twe rany i smutki szybko się zabliźnią.
Twoje stare ulice znowu będą gwarne,
pełne dzieci, seniorów i młodzieży kwiatu...
Śmiech i radość wypełni aleje i place...
Twoją świetność ogłoszą!
Polsce oraz światu .
abraKagat, 28 june 2012
bo gdyby tak
zamilknąć
na nowo spojrzeć przed
wyrzucić z pamięci potargane strzępy wspomnień
uczucia wzniosłe
i te pospolite
i gdyby zgasić
światło wszelkiej przeszości
a nad drogą w dal
rozświetlić chocby nały płomyk świecy
z nadzieją
na jutro dobre a może i naj...
a gdyby jeszcze
otulić się
twoim spojrzeniem
i poczuć
na swojej dłoni twoje palce
to już nie trzeba więcej
abraKagat, 9 october 2012
Wokół pole, gdzieniegdzie miedzą podzielone,
czasem jakiś zagajnik, to znów polna droga,
która wiedzie do lasu,
co na horyzoncie,
niczym kołnierz chroniący łany stoi.
Żadna
Trwoga
w takim miejscu cię nigdy dosięgnąć nie zdoła,
tylko radość wielka serce rozwesela:
stajesz się cząstką świata,
co darami swymi
karmi duszę,
by mogła dotrzeć wprost
do nieba.
Terms of use | Privacy policy | Contact
Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.
14 may 2024
NonethelessSatish Verma
13 may 2024
1305wiesiek
13 may 2024
I Write With Red InkSatish Verma
11 may 2024
Everything Is BlackSatish Verma
10 may 2024
Wielki wypasJaga
10 may 2024
Tangerines SingSatish Verma
9 may 2024
0905wiesiek
8 may 2024
0805wiesiek
8 may 2024
Touching EverywhereSatish Verma
7 may 2024
0708wiesiek