Poetry

Nie wiesz jak lubię chodzić po promieniach Wenus,
Gdzie miłość pachnie lepiej niż na Ziemi,
A mieszkańcy tak wielce ją szanują
jakby ich życiem nieskończonym była.
Gdzie mijając co kolejne ścieżki planów niespełnionych
Powoli ogarniam jak ciężko jest kochać prawdziwie.
Tu historie miłosne przeplatają się między kolejnymi końcami świata.
Końcami, które zabijają podświadomie zakochanych,
zamykając ich dusze na wieki.
Jak ciężko jest później żyć bez duszy,
sama się przekonałam, bo i moja została zamknięta.
Teraz patrzę jak powoli zachodzi słońce.
Nie dostrzegam jednak jego piękna bo nie ma wokół mnie miłości.
Wokół mnie i wszystkich tych, którzy razem ze mną lubią chodzić po promieniach Wenus.