Prose

Wakacyjnego ranka Ewa nie spodziewała się że ten dzień odmieni na zawsze jej życie. Pijąc poranną kawę wystukała kolejny obcy numer pisząc iż szuka przyjaciela, nie mogła pozbierać się po śmierci przyjaciółki.
 Wieczorem odpisał on Marek. Pisali o niczym cały wieczór i kolejnego dnia przepisali pól dnia. Po dwóch dniach wyszło iż dzieli ich różnica 17 lat. Ona miała zaledwie 16. Postanowiła usunąć numer, tego dnia kiedy nie pisali nie mogła sobie znaleźć zajęcia. Kolejnego dnia udało jej się odzyskać kontakt, gdy nagle powiedział przypadkiem o żonie. Bijąc sie z myślami spędziła dzień. Tłumaczył jej że są tylko znajomymi i zbyt wiele ich dzieli, do tego odległość ponad 500 km, więc mogą utrzymywać kontakt.
 Pisali calymi dniami, Ewa żyła jak w bajce, MArek pisał jej wiersze. Rozumiał każdy problem. Pewnego dnia postanowili porozmawiać, dziewczyna zakochała się w nieziemsko ciepłym głosie. Po trzech miesiącach stwierdziła iż choć to niemożliwe ona kocha Marka. Wyznała mu miłość, a on odwzajemnił wyznanie. Wciąż byli przyjaciółmi, ostoją dla siebie w trudnych chwilach. Nierealna rzeczywistość została przerwana grudniowego dnia. On postanowił zadbać o swoje małżeństwo. Ewa została sama ze swoją miłością i wspomnieniami. Całymi dniami kryła się z łzami, nikt nie wiedział co się działo u niej przez pół roku.
 Czasem rozmawiali z Markiem ale każda taka rozmowa kończyła się łzami Ewy, tak bardzo go kochała.
 Po pewnym czasie ułożyła sobie życie z kochanym u boku, ale w jej sercu zawsze będzie miejsce dla Marka.