Poetry

Radosne myśli zaklęte w szklanych kulkach
Pozbierane w miastach i wiejskich przysiółkach
Niestrudzenie w sercu jak w skarbcu gromadzę
Te  z Wami związane też do niego wsadzę
W honorowym miejscu wszystkie je umieszczę
Aby smutku chwile zamieniały w szczęście
A gdy będzie pełen skarbiec ten otworzę
Dłonie swoje obie głęboko weń włożę
Schwycę garścią pełną kuleczkę niejedną
Aby smutek minął razem z nocką ciemną
Podrzucę je wysoko, wysoko pod chmury
Niech na dna spadną morskie na szczyt wzniosą góry
Niech potoczą się wszędzie hen aż na kraj świata
I wypłynie z nich lśniąca baśniowa poświata
Co radość przyniesie wszystkim utrapionym
Od żon, od swych dzieci daleko rzuconym