Poetry

wstępniak

chciała pokolorować na blogu
po bezdomności wyborze żyjących z deptaka
niesparowanych brutalnie gołębi nawet poczuła równie wstydliwe
smagnięcie bezradnością kiedy u przepytywanego mężczyzny
pojawiła się erekcja opowiadał niewyczesany

Sen o Marii

Nigdy nie widziałem twojej twarzy.
A promień słońca, jedyne światło
jakie padło na moją samotną drogę,
uciekło z Twoich rąk.

Los. Śnieg, wiatr i strach.

Jedyna dobra wiadomość
do której doszedłem,
pochodziła z Twoich ust.

Drogi są poznaniem ciemności i zapomnienia.

Na chwilę biedna dusza zatrzymała się,
nie wiedząc, gdzie szukać.

Tak potoczyło się życie.
I nigdy nie zobaczyłem Twojej twarzy.*

wieczorem nawlekała w siebie jego los
kochając się z mężem
mocniejszymi wyrzutami bioder
i zaciskając w dłoni zbierany materiał


(* Ivo Andrić - przekład własny z pomocą translatora)