Poezja

pergaminowa skóra
- zeszyt do nut
odbija niektóre kropki

sokoli nos i jeszcze
ptasi wzrok
rozbiegany - nieodgadniony

elastyczne palce
chwytające dźwięk
w pół słowa

poeta muzyki
muskający zalążki uduchowienia
nie romantyk - realista

tak tęskni patriota
potrafi odrzucić makaroniki

wstępując do chóru z wronami
bo wierzby wypłaczą gwarnie

polną ścieżynę

i będzie się topił w czarno-białym świecie
by cała dusza

trafiła

do żelazowej woli