Poetry

autor: Krystyna W. Bugajczyk
 
 
 
Dzień się uśmiecha ponętnie
słońce złote stoi  na straży
we mnie wciąż smutek namiętny
serce me krwawi i parzy.
 
zraniłam ciebie niechcący
zapomnij, wybacz mi proszę
niechaj ten smutek palący
moje oblicze opuści.
 
modlę się cicho w ukryciu
anioł mój stoi na straży
Ciebie jednego miałam w swym życiu
szczęście mi jedno się marzy.
 
zapomnij wybacz mi proszę,
cień mnie posępny otacza
serce ci w darze przynoszę
  Ono cierpiące  rozpacza.
 
wybacz mi proszę jedyny
że czasem przyszło mi zbłądzić
wiem, że wybaczysz mi winy
w miłości nie godnie się sądzić.