Poetry

pływy Medway

po zmroku żądlą wyrojone nad Kentem lotniska
jutrzejsze słonce zaczyna parzyć
usypiam nietaktowne tykania zegara
w nocy ubędzie morza między nami

podwórkowiec

za oknem z deszczu i mroku otrząsa się tamaryszek
po segmencie ogrodzenia przeszła łaska
i wyczekuje brzemienna puchatość drapieżna
księżyc szpera za ostatnią spóźnialską modlitwą

i sieje jak selen przez kolimator z okien
na dzieci jak wyłożone w paśniku
i śpiącą czujnie kobietę
rzucając moje życie przez dwa sny
na błony naburchanych poduszek

Wajłak

ostatni raz podzieliliśmy się lodem i whisky w Anglii
z lepszymi widokami na przyszłość anegdotczyk
ostanie fajki oddał węgorzowi wyposzczonemu na tarło

od wypadku żyje według nowych prawideł
na nieodżałowaną wygodę i ciepło gumofilców
nieprzydatne protezom
z początkowym kapitałem piegów Maryni
i wyciąga z Witki sznurówki tamtego węgorza