Monika Miriam Kowalczyk | |
PROFILE About me Friends (10) Books (2) Poetry (24) Prose (5) Photography (2) |
Monika Miriam Kowalczyk, 1 february 2015
nie daje mi spokoju świat
utkany z powodów
gdzie każdy mały śpioch
śni swój wielki powód
ale ja nie chcę mieć powodu
bo świat nie jest powodem
że mam drugie serce
z prawej strony
które działa powyżej powodu
więc daj mi już spokój
świecie utkany z powodów
Monika Miriam Kowalczyk, 15 december 2014
ubierz mnie w nowe światło
a ja oddalę się tam gdzie
sama siebie nie dosięgnę
i weź mnie na swoją chmurę
i schowaj serce w sercu
aby nie były osobno
lub do kieszeni - nieważne
chcę tylko być blisko ciebie
Monika Miriam Kowalczyk, 6 december 2014
zbyt długo byłam
zimną szklanką ograniczoną sobą
zbyt blisko siebie
zbyt daleko od ciebie
by zrozumieć
że dalej od siebie
to bliżej ciebie
Monika Miriam Kowalczyk, 5 december 2014
mówiący
chodzący
zawsze biorący
więc
chodź i zobacz, weź sobie
smaku dobrego losu
i bądź
chorym z miłości
okiem sprawiedliwego
Monika Miriam Kowalczyk, 2 december 2014
śniła mi się brama
której nie było
i mnie nie było
chociaż byłam
Monika Miriam Kowalczyk, 22 june 2014
Jedyny
chcę tylko byś był szczęśliwy
zaszczycasz mnie
sobą
Monika Miriam Kowalczyk, 21 march 2011
I tak z życiem tańczyć będę walca
z przytupem
do lasu na cienkie wino chadzać
tak czy inaczej
z księżycem się umawiać będę
tańczyć będę...
Monika Miriam Kowalczyk, 31 august 2010
Teraz długo myśleć będę
nim powiem
że świat mi się wali
Kolana jeśli się ugną
to na pewno nie pod naporem
i choćby mi kazali spierdalać
stać tu będę lub siedzieć
jak mi będzie wygodnie
Monika Miriam Kowalczyk, 22 august 2010
Nie jestem miejscem bezchmurnym
Nie rozgrzeszam
Nie reanimuję
Nie zbawiam
Dlatego
wyjdę za mąż
za samotność
Monika Miriam Kowalczyk, 22 august 2010
Są specyficzni ludzie, a życie ich jest jak film,
po którym wychodzi się w ciszy i milczeniu.
Jak sen kończą się nagle
i niby wszystko wygląda tak jak zawsze,
ale w środku nie ma nikogo,
a tęsknota dzielnie czyni swoją powinność.
Zdarzyło się i nie mogę jeszcze w to uwierzyć,
bo wciąż pamiętam te oczy co na mnie patrzyły
i te usta co do do mnie mówiły.
Lecz mimo tej pustki
wyczuwam bliskość, która mnie nie opuszcza.
Czasami tylko budzę się w nocy i słowa piszą się same.
Modlę się, że dotrą do Ciebie
o pierwszym blasku.
Tylko to nam pozostało...
Terms of use | Privacy policy | Contact
Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.
5 november 2024
Jesień.Eva T.
5 november 2024
Freedom From PainSatish Verma
4 november 2024
0411wiesiek
4 november 2024
Słucham jeszcze, jak ostatnieEva T.
4 november 2024
Pure As GoldSatish Verma
3 november 2024
Nie tak całkiem zielonyJaga
3 november 2024
0311wiesiek
3 november 2024
Listopad.Eva T.
3 november 2024
"Surrender"steve
3 november 2024
You Were Not Like MeSatish Verma