Prose

Po­pat­rz! O tam. Prze­cież tam nic nie ma! No ale przyj­rzyj się dokład­nie. No prze­cież pat­rzę i nic nie widzę. No ale tak naj­dokład­niej jak pot­ra­fisz. Co widzisz? Widzę... Hmm. Na­dal nic. Opi­suj wszys­tko co widzisz, z każdym szczegółem, nic nie po­mijaj. No właśnie, ale prze­cież widzę tyl­ko pus­tkę. No właśnie, pus­tkę, a to nie jest nic. Przyj­rzyj się dokład­nie, jeśli na­dal będziesz tak postępo­wać, już zaw­sze będziesz widzieć tyl­ko pus­tkę, a te­raz po­pat­rz za siebie. Co widzisz? Widzę... Szczęście, ludzi, za­bawę, dzieci. Co wo­lisz? Cze­go chcesz? Szczęścia?! Więc je do­ceń, bo za­miast Niego będziesz widzieć tyl­ko pus­tkę, która była przed Tobą.