28 september 2013
Zwymiotować milczenie, by już usta nie bledły skrępowane.
Zasznoruwałam je, aż popękane broczą krwią, a ja zaciskam je mocno. Krzyczę niemo, dławiąc dźwięki cisza, która nie ma siły ze mnie wyjść.
6 november 2025
Dziękuję, i odwdzięczam się tym samym.
6 november 2025
zaśnięcie słońca, ładne, wniebozanurzenie
6 november 2025
Dziękuję ajw, a owszem, czuję się trochę
6 november 2025
Efemeryczność to tylko jeden z wymiarów w
6 november 2025
dzięki Iwonko :)) taka powinna być Poezja :)
6 november 2025
tych pięknych wspomnień coraz więcej... nie
6 november 2025
Świetny. Czysta prawda o człowieku, który
6 november 2025
Poezja człowieka, który przeszedł przez ogień
6 november 2025
Lekko i eterycznie, jakby słowa unosiły się
6 november 2025
Ciekawe..
6 november 2025
Piękne w nich światło..
6 november 2025
Emocjonalna prawda chwili. To co uderza w wierszu
Terms of use | Privacy policy | Contact
Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.
6 november 2025
wiesiek
5 november 2025
wiesiek
5 november 2025
wiesiek
4 november 2025
Jaga
3 november 2025
wiesiek
2 november 2025
absynt
2 november 2025
wiesiek
2 november 2025
ajw
1 november 2025
wiesiek
31 october 2025
Jaga