26 june 2011
Matka
Matka z wszystkich słów te najpiękniejsze,
mama wymawiasz je jako pierwsze.
Nim dziecina świat ujrzała matka już ją pokochała.
Którz tak czule wypiastował,gdy płakała,
na policzkach łzy całował.
Kiedy mówić zaczynamy
ileż pytań jest do mamy.
Gdy kolanko potłuczone
z płaczem biegniesz w mamy stronę.
Mama co dzień rano wstaje
i śniadanie nam podaje.
W drzwiach żegnając dziecko swoje,
krzyżem znaczy je na czole.
Z serca błogosławi błogo,
nim swą własną pójdziesz drogą.
Dalej troska się o ciebie,
choć jesteś na swoim chlebie.
Czy w dostatku czy też w biedzie
matka ciebie nie zawiedzie.
Bo z niej twych narodzin cud,
i jej miłość aż po grób.
Gdy odchodzi tak jak dziecko płaczesz
wiesz że już jej nie zobaczysz.
W głowie zakołaczą myśli,
mamo chociaż mi się przyśnij.
Niech nam wrócą dni dziecinne,
tak beztroskie i niewinne.
Niech w tych snach nie będę sama
Ja i mama ma kochana.
26 april 2024
The EntitySatish Verma
25 april 2024
2504wiesiek
25 april 2024
QuartzSatish Verma
24 april 2024
The End StartsSatish Verma
23 april 2024
Three poemsAdam Pietras (Barry Kant)
22 april 2024
Echoes TravelSatish Verma
21 april 2024
od wewnątrzsam53
21 april 2024
2104wiesiek
21 april 2024
Picking RelicsSatish Verma
20 april 2024
To Dying MuseSatish Verma