Poetry

Gdzieś na kuli ziemskiej rżną się prowincjonalnie, pod pierzyną.



nie jestem po Bourbonach,

telepany od kołyski owoc miłości zamojskiej linii samogonników

może i nawet pomiot deliryczny

bez orzekania o prycie i szczepach suchego pyska



jeszcze stać mnie na podchodzącą metaforę

i wyrzeczenie metafizyczne

nie muszę wyskakiwać jak Filip z Konopielki

na zmechacony kłak dziennego światła

poza dłuższe rozkloszowane

albowiem w zbiorowych dołach lepiej prześwituje