Poetry

Lubiłem w szpalerze starych lip poza wsią,
zaciągać się przez postawiony kołnierz zimnym wiatrem,
w którym dopalały się skręcone zeszłorocznym śniegiem,
nadkładane tropy. Niewidzialna reszta z pierwszego głodu życia
z długiem metaforycznym, do zabezpieczenia ostatnią myślą.
Nie wiem, czy nie odpowiem przed Bogiem za późno,
to i tak pewniejsze od nirwany, która trwa dopóki
w Indiach zabraknie nie cebuli, i będzie po wszystkim.