Latest items:

Poetry

	nikojan
	PROFILE About me Friends (11) Poetry (47) Prose (1) Photography (110) Graphics (11) Diary (21)

latest best rating most commented

nikojan, 5 may 2012

Ćma

Nudziła się ćma, siedząc na drzewie:
- Kiedy ja znajdę kogoś dla siebie?
Smutno na świecie, gdy sama latam,
a chętnie z ćmem jakimś się pobratam.

Lecz nie wiedziała, jak ciem wygląda,
co jej odpowie, a czego zażąda,
choć zrozumiała to bardzo szybko,
że ciem nie może być zwykłą rybką.

Wybrała się zatem na długie zwiady,
a przy tym czyniła przedziwne parady,
żeby uwagę ćma zwrócić na siebie,
który jak ona, będzie w potrzebie.

Kręciła koło latarni nocą
i tam ciem jeden wyskoczył z ochotą,
i chociaż kręcił się w stronę przeciwną,
to ciemie zrobiło się bardzo dziwno.

I odtąd razem po świecie fruwają
i wspólnie w sen dzienny zapadają,
a tylko czasem wśród słów potoku
można usłyszeć - ty stary ćmoku.

number of comments: 2 | detail

nikojan, 18 january 2013

Mur ozdobiony obietnicami

Potężna ściana światłem błyska
porannym niebem odwrócona
toruje ptakom mleczną drogę
a kratownicą utwierdzona
wytycza nową wizję miasta
ponad równinę betonem wzrasta
pędzą szaleni na igrzyska.

Obok nie zbraknie świeżego chleba
i czteropaków za psie grosze
za ścianą zrobić co należy
zapełnić butelkami kosze
dzwonią powietrzem wydychanym
barwią zszarzałe mrozem ściany
a resztę rzucić gdzie potrzeba.

number of comments: 3 | detail

nikojan, 10 october 2012

Pytania

Żeby powiedzieć, a nie do końca,
tak połowicznie, z grzecznym umiarem
i żeby pytań pytająca nie zadawała
w mych oczu parę...

Pytanie bowiem zawierać może
podteksty i pułapek głębie,
a wtedy nikt już nie dopomoże,
kiedy się jęzor zaplącze w gębie.

Skrytych zamiarów nie odgadnę,
trudno też będzie pojąć aluzje
i w wir tych ogromnych oczu wpadnę,
przez co wypaczę logiczną konkluzję.

Więc mały dystans rezerwuję
dla wszelkich prerogatyw chuci,
a jak dogodzić, wykombinuję,
by pasywności mi nie zarzucić.

number of comments: 3 | detail

nikojan, 23 april 2012

Kurtyna

Niekończące się pieśni
umarłych na przednówku
pobladłego raju
i łuna czerwona na niebie
ukwieconej czereśni
okrzyk zabłąkanej duszy
przebitej cierniem życia
a po krzyżowym trakcie
biegną zbawieni współcześni.

Znajome drzewa błyszczą
od kropel poświęconych dreszczem
gałęzie pną się po ścieżkach
kamiennych potoków
na rozstaju mała
drewniana kapliczka
przesycona deszczem
trwa od stuleci i walczy
o prymat w oparach obłoków.

Biegną ze strachem
truchleją w każdym słowie
burym strzępkom dziejów
powierzą opaczne myślenie
czasem może niejasne
mrowienie w skołatanej głowie
każe zwolnić zatrzymać ten bieg
na zatracenie.

number of comments: 2 | detail

nikojan, 4 may 2012

Pająk

Pająk wielkie miał zasługi
w sideł zakładaniu
i czatował koło strugi,
będąc po śniadaniu.

Bowiem pani pająkowa
na obiad kazała,
złowić muszkę owocową
i złego komara.

Zamiast jednak stać na straży
i czyhać w napięciu,
zaczął pająk sobie marzyć
o innym zajęciu.

Bardzo pragnął na Mazurach
zastawiać swe wnyki
i w przepięknych polskich górach
odbywać praktyki.

Tak rozmarzył się biedaczek,
że muszkę przegapił,
a na koniec wstrętny komar
w odwłok go ucapił.

number of comments: 2 | detail

nikojan, 5 may 2012

Bakteria

W mieście niedużym, na peryferiach,
zalęgła się w wodzie mała bakteria.

Tyle jej było, co atom powietrza,
choć w miejscach niektórych troszeczkę szersza.

Lecz nie wiadomo, jakiego rodzaju
i co potrafi uczynić w ruczaju?

Czy jest ujemna lub działa dodatnie,
czy wpędzi brudasa w najgorszą matnię?

Albo też wstydu narobi dużego,
gdyby tak było, że... ten, tamto, tego?

No, nie wiadomo, co z niej powstanie
i jakie jeszcze wykona zadanie.

Więc opcje ochronne należy wprowadzić,
by złu podstępnemu natychmiast zaradzić:

Zamiast na łąkach trawę ugniatać,
trzeba cukierkiem gębę załatać!

number of comments: 6 | detail

nikojan, 3 december 2012

Nasze miejsca

Niebotyczne wieże
chaos w sklepieniu
odblaski szkła
i metalu.

Rosną obok
twych durnych marzeń
przy torach
i w parkach.

Obok małego sklepu
głębokiego stawu
nocą błyszczą
zimną barwą.

Głowę zadzierasz
coraz wyżej
słyszysz peany
i rośniesz dumny.

Brakuje oddechu
jedziesz po życie
i kaleczysz się
o drut kolczasty
ogrodzenia.

number of comments: 2 | detail

nikojan, 28 november 2012

Wahadło

Berło czasu
zawieszone na nieważkiej nici
kołysze się małymi krokami
i zatacza kręgi.

Odmierza teraźniejszość
biegnie w nieznane
wyznacza naszą rzeczywistość
ograniczonym promieniem.

Pozorna stałość w działaniu
niechaj nie zmyli nikogo
niedostrzegalne zmiany
zwiodą w pustkę.

number of comments: 1 | detail

nikojan, 3 july 2012

Za późno?

Za drzwiami rozległ się dzwonek,
lecz trochę późny, nerwowy,
bo naprężony mocno postronek
i ustał już ruch wahadłowy.

Niepewność w zwojach cewki
nierównomierne drgania
i czasem dźwięk bardziej krewki -
nie wznowią chybotania.

Wieczorem gwiazdy na niebie
cień siny rzucają na ścianę,
lecz już się nie kolebie,
już nieruchomy zostanie.

number of comments: 3 | detail

nikojan, 6 june 2012

Można

Można napisać wiersz lub prozę
stanąć na baczność prosto
albo też skoczyć do rzeki z mostu
lub głowę położyć na torze.

Czasem potrzeba dobrze policzyć
i umieć dodać dwa do dwóch
albo wykonać ostatni ruch
na szyję założyć stryczek.

Można się męczyć całe wieki
łamać buciorem stawianą poprzeczkę
albo wyciągnąć granatu zawleczkę
i powędrować kosmosem dalekim.

Wybierać perły w plejadzie korali
i te najbardziej lukrowe zawieszać
a łzy różową papką pocieszać
lub włożyć do serca kawałek stali.

Alternatywy roją się blaskiem
conocnych mrzonek pieszczonych za dnia
a każda inny kolor ma
oczu sypanych powszednim piaskiem.

number of comments: 6 | detail

10 - 30 - 100

Latest items:

Poetry

Ćma

Mur ozdobiony obietnicami

Pytania

Kurtyna

Pająk

Bakteria

Nasze miejsca

Wahadło

Za późno?

Można

Latest comments:

contact with us