Najnowsze prace:

Poezja

	jesienna70
	PROFIL O autorze Przyjaciele (2) Poezja (68) Fotografia (6) Dziennik (4)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

jesienna70, 29 października 2019

między piecem a ścianą*

zachodźże do izdebki
nieboraku szary
grajku z mokrej łąki
toś ty ledwo łapkami
tymotki się trzymasz

między piecem a ścianą
szczelina w sam raz
dla takiego chwata
już ci Jaga siankiem
mości domek

ogrzej się i wyśpij
a zimą kiedy mróz
na świecie zagości
zagraj balladę o słonku
rumieniącym w sadzie
krągluchne jabłuszka

* z cyklu "Sielanki"

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

jesienna70, 30 listopada 2019

nie stój przed domem

zasłoniłam okno
rąbkiem sukienki
księżyc nie zobaczy
jak kradniesz
odrobinę mojej duszy

jestem słodką ciszą
spij kilka kropel
a zapomnisz
o żalu bielącym
samotne usta

liczba komentarzy: 3 | punkty: 8 | szczegóły

jesienna70, 23 marca 2020

czekam na ciebie (wiosennie 2)

pod moim oknem forsycja
stroi się w żółtą sukienkę
wietrzyk igra z nią swawolnie
kołysząc zakwitłe gałęzie

na dziedzińcu wróble
wyglądają słońca
a trzmiele unoszą się do nieba
w tanecznym korowodzie

oparta o płot nasłuchuję
twoich kroków rześkich
niczym młode wino

czekam na powiew gorąca
pieszczącego leciutko
odsłoniętą szyję

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

jesienna70, 23 sierpnia 2020

za bramą*

za bramą czas nieruchomieje
słońce rozgrzewa kamienie
a motyle przysypiają
na zwiędłych goździkach

przy studni zakładam kapelusz
przeliczam jałowce osadzone
w nierównym szeregu
przed ostatnim skręcam w prawo

po drodze zahaczam
o zmurszałą ławkę
na której już od dawna
przysiadają tylko wróble

najczęściej milczę
obserwując drżenie powietrza
nad bladymi płomykami
lubiłeś ciszę

czasem przeszłość
przesuwa się powoli jak kot
polujący wśród burzanów
na szare kuropatwy

mama pali papierosy
i podlewa ziemię wodą
przyniesioną z domu
prosząc o dobry sen

jeszcze nie wiem
jak tu wygląda jesień
ale dąb na końcu ścieżki
sięga wierzchołkiem nieba

obiecuje ukojenie

*Tacie

liczba komentarzy: 3 | punkty: 4 | szczegóły

jesienna70, 15 lipca 2019

jest czułość (lato)

cicha jak leśne jezioro
na chwilę przed brzaskiem
wyplata spokój z wierzbowych witek
ledwie zanużonych w niebieskiej toni

szukam jej wśród migotliwych drgań
rozgrzanego powietrza
wśród rozrosłych szuwarów tataraku
pachnącego kamforą i cynamonem

liczba komentarzy: 3 | punkty: 6 | szczegóły

jesienna70, 28 stycznia 2019

o leniwym kocie

skaranie boskie z tymi myszami
znowu szkody narobiły
gdzieżeś się podział
kocie pręgowany
masz babo placek
w spiżarce śmietankę spija

a kysz huncwocie
oczajduszo utrapiony
bo ci miotłą skórę wygarbuję
sio do spichlerza zboża pilnuj
a pazurów nie żałuj

i tańcował kocur z myszami
noc całą
bacząc by gospodyni za lenistwo
żeber mu o świtaniu
nie porachowała

* z cyklu "Sielanki"

liczba komentarzy: 3 | punkty: 6 | szczegóły

jesienna70, 25 stycznia 2019

idę do ciebie 2

idę do ciebie
przez spokój
zaśnieżonych pól

do twoich ciepłych rąk
do słów przynoszących
ukojenie

niosę w zamian ciszę
i pieszczotę zabliźniającą
samotność

nie proszę o wiele
podaruj mi tylko
pożegnanie

kiedy przestaniesz
dzielić ze mną
marzenia

liczba komentarzy: 3 | punkty: 8 | szczegóły

jesienna70, 11 sierpnia 2023

w ogrodzie (lato)

latem w moim ogrodzie
malwy strojne w czerwień
nobliwie chylą głowy
nad deskami płotu

wśród śliw buszują osy
a senne koty
szukają plam ciepła
na kamiennych schodkach

nasłuchuję sekretnych
szumów i szelestów
bawiąc się leniwie źdźbłami
rozrośniętych traw

wiatr przynosi zapach
wieczornego deszczu
z chmur sunących cicho
po wyblakłym niebie

liczba komentarzy: 3 | punkty: 7 | szczegóły

jesienna70, 29 marca 2019

impresja (wiosenna)

możesz mnie spotkać wśród pól
kiedy tańczę w przykrótkiej sukience
ze słońcem pod mankiet

we włosy wplatam motyle
a w głowie szeleszczą
tymotkowe źdźbła

z płatkami stokrotek w ustach
liczę białopióre anioły
sypiące na ziemię okruchy tęczy

oddycham lekko
zamieniając w skowronki
tęsknotę za tobą

liczba komentarzy: 3 | punkty: 7 | szczegóły

jesienna70, 12 listopada 2022

kaprys

przynosisz w słowach spokój
przyjmuję je niczym głodny kromkę chleba
i chowam okruszki na samotne później

ja chwilowy kaprys mężczyzny
szukającego odrobiny ciepła
jak on spragniona czułości

zapominam na chwilę
że nie jestem płomyczkiem świecy
jaśniejącym w ciemnościach jego nocy