Poetry

Max Rogov
PROFILE About me Friends (9) Poetry (14)


2 april 2012

Zostańmy...

 
 
 
Nim rozkwitniemy bratkami
nasz język, spleciony z
płomienia,
będzie tańczył -
niewyparzony.
Nim zgaśnie pod kopułą
pytań
bez odpowiedzi.
 
Nim rozkwitniemy bratkami,
ktoś dotknie naszej
marmurowej skóry,

ścierając łzę, która
uciekła ciszy.
 
Nim rozkwitniemy bratkami,
tkwijmy jak najdłużej na
ziemi ziarnami.
Przecież jeszcze
spojrzymy ku niebu.


number of comments: 4 | rating: 6 |  more 

...,  

pierwsza najbardziej :) i mogła by być samodzielna .. ;) pozdrawiam

report |

bosonoga,  

Popieram Joannę, ale wiem, że trudno rozstać się ze swoimi słowami :-) Pozdrawiam :-)

report |

...,  

wiem wiem,sama pewnie bym nie zmieniała ;)) chodziło mi o to,że pierwsza zwrotka jest ładna i zgrabna i dużo mówi i mogłaby stanowić osobny wiersz,ale to nie jest sugestia do zmieniania ;) a raczej bardziej komplement :)

report |




Terms of use | Privacy policy | Contact

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


contact with us






Report this item

You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1