Najnowsze prace:

Poezja

	Penthesilea
	PROFIL O autorze Przyjaciele (2) Poezja (13)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Penthesilea, 31 marca 2012

grafo song

Jam geniuszem
oraz wieszczem.
Czas zrozumieć
to nareszcie;
mnie należą
się peany,
więcej cukru
do śmietany.
Moje wiersze
- takie śliczne -
trzeba chwalić
bezkrytycznie.
Wiekopomne
dzieła tworzę
i porażam
każdym słowem.
Miodzio, cymes,
Palce lizać!
Z pióra mistrza
rozkosz spływa.
Padnij świecie
na kolana,
by dopieścić
g r a f o m a n a .

liczba komentarzy: 37 | punkty: 21 | szczegóły

Penthesilea, 25 lutego 2012

Amor caecus

a kiedy
całkiem noc
wykreśli z rzeczywistości
nasze twarze bezradnie staniesz
na krawędzi obłędu
jak żałosny karzeł

zabraknie
wówczas ci pochyleń
nad jednym wierszem aż do
puenty ugrzęzną słowa w czarnej
szybie wiatr przetasuje wszystkie błędy

zbyt
późno będzie
na powroty dłoń otrze się
o stal po ciemku i nigdy nieba
nie otworzysz i nigdy nie zapytasz czemu

liczba komentarzy: 12 | punkty: 9 | szczegóły

Penthesilea, 17 października 2011

defibrylacja

*
odwilż kopniakiem wyważyła drzwi
znów wierzę w samozapłon
potrwa krócej niż lato nad tundrą

na rzęsach skrapla się dzień polarny
przenoszę za linie turzyc
słoneczne adagio

rozsadzi spierzchniętą zmarzlinę

**
minutami zszywam rozdroża
wszystkie przyprowadzą do mnie

w jednym zbliżeniu

zanim horyzont zasnują kry
wyliżę ziemiankę pod wrzosowiskiem

gościnnie

***
przykleiły się do palców
gałązki wypowiedziane
w ptasim gnieździe

z dziupli parują nuty
po śnie zimowym

witaj

liczba komentarzy: 9 | punkty: 16 | szczegóły

Penthesilea, 26 października 2011

Penthesilea

Podziękuj, że pozwoliłam ci wyzionąć ducha
prosto w moje oczy. Ciosy spływają
po obnażonych gałązkach zeszłorocznych modrzewi
ku pamięci
Poczuj każdym kręgiem twardość lawin,
na rozkaz, poszły w ruch krzemienne odłupki.

Rozcinam skórę w poszukiwaniu membran, wiotczejących
pod cierpliwym ostrzem. Patrz, jak się przybliżam, oddalam
i zachodzę mgłą.

Sic itur ad astra;

teraz przyjmiesz bezgłośnie
ostatni powidok, nie ma
odwrotu.

liczba komentarzy: 7 | punkty: 12 | szczegóły

Penthesilea, 21 czerwca 2012

post factum

łopiany przy drodze
rzucają coraz dłuższe cienie

z dnia na dzień

uśmiech na wadze przybiera
nie wiadomo dlaczego
w dłoni
kamień lekko omszały i śliski

kto jest bez winy

czekanie bez odroczenia
zasklepiają się dni
czas na zmiany
trzeba wstać z kolan

półmrok zarósł trawą
błotnisty dukt poorały ślady furmanek

z wyboru tędy
żeby było trudniej
niż wszyscy wiedzą

deszcze wypełnią koleiny

kara zawsze przychodzi za późno

liczba komentarzy: 7 | punkty: 17 | szczegóły

Penthesilea, 31 marca 2012

zamiast odpowiedzi

Ten pejzaż zbyt surowy; szorstkie wrzosowisko.
Stanęłam w zawahaniu - ani kroku dalej.
Przecinam pogranicza rozedrganą myślą;
będziemy żyć dla siebie, ale nigdy razem.

- Potrafisz mnie pokochać? - suitą niespokojną
głos spala kilometry. - Czy wiesz, o co prosisz?
Choć chwile chcę przemienić szeptem w nieskończoność,
to prędzej nas ukarze wspólna noc, niż olśni.

Gdy jednak na bezdrożach wszystkie skały zgadnę,
ciernistym okamgnieniom dzielnie stawię czoła,
przetoczą się pieszczoty przez klepsydry w transie.
Zaufam po raz drugi. Jeszcze bardziej twoja.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 15 | szczegóły

Penthesilea, 14 marca 2012

Rien ne va plus

Słońce rysuję
co dzień na lustrze,
złote pastele
łamię o uśmiech.
Lekkość dla ludzi;
spektakl głupoty,

a łzy płyną,
a łzy płyną każdej nocy.

Wszelkie wyścigi
mam już wygrane,
zdzieram z przeszłości
lepkie miraże.
Splendor zabarwia
chwile podziwem,

a łzy moje,
a łzy moje są prawdziwe.

Róże pod stopy,
triumf na pokaz.
Nikt mnie nie złamie,
nikt nie pokona.
Zewsząd pochlebstwa,
sztuczne uznanie,

a łzy ogniem,
a łzy ogniem trawią pamięć.

Miażdżę świat słowem
pełnym pogardy,
niech drżą ze strachu
błazny i karły.
Los chciał na szyi
pętlę zacisnąć,

a łzy dzisiaj,
a łzy dzisiaj rzekły wszystko.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 9 | szczegóły

Penthesilea, 29 lutego 2012

Jeszcze nie, już tak.

Introitus

Powrót; gniazdo czeka
w zakamarku przybrzeżnej
skały, nienaruszone. Zakryte przed
oczami, jak miłosne znamię, wtapia się w biel;
pomieści nas dwoje i wszystkie fale, morskie, radiowe;
kilka kamyków odłupanych dziobem spada w morze. Ucichnę.

Interludium

Zatokę wypełnia płynny cień; ciemnieje i błękitnieje
na przemian. Powrót. Na plaży pusta blaszana puszka
wypełnia się deszczówką. Nawet księżyc ma smak soli,
przyjmuję na długo, mięśnie rozgrzewa piasek,
przesypujesz nieśpiesznie przez oddechy; dobrze mi teraz,
dobrze mi tak, przełamana na pół tajemnica; głęboko
mówię.

Coda

Ruch wznoszący, jakby możliwe było latanie pod ziemią,
rozdarcie piasku nieopierzonymi łokciami. Powrót. Czekałeś,
coraz krótsze odcinki czasu, połamane patyki
pod stopami, lekko; wczoraj zarosło, niczym
rozpadlina muru. Jutro odpływa
w cieśniny, barwy. Obmywają spękane
ręce do ostatniej kołysanki.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 8 | szczegóły

Penthesilea, 31 marca 2012

Przyczajona

Otwarty kanał;
każdy może wejść. Po kilku mocniejszych
będzie dziecinnie łatwa,
rozerwie fastrygę.

Bujaj chuja.

Stoją w szeregu na sztorc
jeden, drugi, następny.
Wychrypiała – mój ci jest.
Cięcie.

To bez znaczenia. Pod wodą
rozdyma się ścierwo,
zaprasza do śluzy wyszczerzonej
między odnóżami

nosiła żyletki;

może kiedyś...

liczba komentarzy: 3 | punkty: 5 | szczegóły

Penthesilea, 27 lutego 2012

na zgodę mroku który w nas rośnie*

Gdyby
zaistniała
taka konieczność,
oddałabym życie. Prosta
decyzja podjęta na linii strzału.
Ale wykoleiłam się z miejsca i czasu.
Jedyne poświęcenie, zamilknąć na długo,
aż słowa zwłóknieją, by nigdy więcej nie stać się
ciałem.

* R. Śliwonik, "Okruchy sierpnia"

liczba komentarzy: 3 | punkty: 5 | szczegóły

10 - 30 - 100

Pozostałe wiersze: Homo sapiens, post factum, grafo song, zamiast odpowiedzi, Przyczajona, wygnanka, Rien ne va plus, Plastinarium, Jeszcze nie, już tak., na zgodę mroku który w nas rośnie*, Amor caecus, Penthesilea, defibrylacja,

Najnowsze prace:

Poezja

grafo song

Amor caecus

defibrylacja

Penthesilea

post factum

zamiast odpowiedzi

Rien ne va plus

Jeszcze nie, już tak.

Przyczajona

na zgodę mroku który w nas rośnie*

Ostatnie komentarze:

kontakt z redakcją