11 czerwca 2011
Dwa światy
kiedy słucha księżycowej, wtedy on myśli o niej (tak się umówili).
to był długi dzień. teraz trwała w chwili zamkniętej dla obcych.
przesiąknięta staccatem dusza odpoczywała. przez
długie godziny przyjmowała komplementy, ze łzami w oczach,
z odrobiną dumy i pogardy. trwała w ciszy
jak motyl w pajęczynie. taka niemoralna gra kontaktów,
spełnienie zachcianek czytelników.
z półprzymkniętych powiek śledziła ludzi,
gdzieś głęboko dusił żal, nie przyszedł.
czuła się jak w klatce, patrzyła w przeznaczenie
i obojętnie dawała kolejny autograf.
ciepło-zimno kominek, okno, wystygła herbata
o zielonych liściach. straciła barwę, i smak, jak ona
jego. wiedziała, że dzień gaśnie o świcie. nie ma wyjścia
ze śnieżyc i zamglonych brzasków. on stoi po tamtej
stronie wsparty o barierkę i czeka. w pociemniałych oczach
koloru buczyny zostały obrazy rozwiane jesienią z nadmorskiej
plaży. nie usłyszy krzyku, tylko obolałe ramiona wrażliwe na
dotyk wracają doskonałą linią jego.
trzaskiem zamyka oczy,
wyobraźnia zaczyna oddychać
skrzelami.
19 maja 2024
1905wiesiek
19 maja 2024
Świat LucaArsis
19 maja 2024
DystansMarcin Olszewski
18 maja 2024
Amatorzy antychrystówkb
17 maja 2024
Tęsknoty byt intencjonalnyDeadbat
16 maja 2024
Kremvioletta
16 maja 2024
Śladem Strusia PędziwiatraMarek Gajowniczek
15 maja 2024
ToastJaga
14 maja 2024
Szczęścievioletta
14 maja 2024
Z pamiętnika duszyMisiek