Navia


"Zgubione marzenia"


Miałeś kiedyś marzenia?
Tak wielkie jak Biegu Północny?
I przechodziłeś przez te cierpienia?
Kiedy cel nie był owocny?
Nie poddawaj się!-Mówili
Masz tyle życia!-otuchę dodawali
Mimo tego, z prawdą się kryli
Żeby wzbudzić w Tobie chęć odwagi
Pamiętasz może kiedy będąc młodym
Cały Twój wysiłek kończył sie fatalnie?
I nie było w bliskich nawet słów osłody
A Twoja psychika zataczała się marnie
A teraz co robisz? Ślęczysz nad rachunkami
Przeglądasz wiadomości między stert gazetami
A Twoje pasje? Twoje osiągnięcia?
Zakurzyły się i są nie do wzięcia
Dlaczego to czemu poświęcamy czasu najwięcej
Przy malutkiej krytyce, łamią nam serce?
Tak samo niedawno, oddając coś podlegającemu ocenie
Otrzymałam wiadomość uznaną za moje niepowodzenie
I pomimo mego płaczu, i nie osoba krytykująca była najważniejsza
A ma praca.. która przez wylane łzy i tak nie stała się piekniejsza
A na dobitkę zawsze pytanie dosięga mnie małe:
Czemu triumfuje, żeby w smutku pogrążać się stale?.



https://truml.com


print