Tomek i Agatka


mogłabym tak iść z Tobą bez końca


wędrujemy przez las,
trzymając się za ręce -
jestem po twojej prawej stronie,
zaciskasz moje palce tak mocno,
że czuję jak przez ciało przepływa prąd.
jest mi z tym uczuciem niezwykle dobrze,
słyszę w głowie rytm naszych serc,
pulsuje w nas krew, obydwoje kochamy to życie,
oddychamy zachłannie.

daję się prowadzić, o nic nie pytam.
od czasu do czasu spoglądamy na siebie porozumiewawczo,
z błyskiem w oczach, jakbyśmy nie potrzebowali słów,
wszystko jest jasne, pragniemy tego samego
i wiemy dokładnie, że razem pokonamy każdą z przeszkód.

wyczuwam pod stopami najdrobniejszy kamyk,
listek, gałązkę, konar. jestem boso,
nie widzę swoich stóp,
chowają się pod długą zieloną suknią -
rozkloszowana, opada miękko z ramion,
na aksamitnym pluszu
pozostają krople przelotnego deszczu.
dopasowany górą krój uwypukla biust
i zgrabnie podkreśla talię.
błyskawiczny zamek na plecach
zakrywają długie włosy -
uśmiecham się do myśli o tym,
że za chwilę poproszę cię o pomoc.

masz tak ciepłe dłonie...

zupełnie zapominam,
że tylko śnię twoje palce
na moich nagich ramionach.

wybudza mnie twoje ciepło,
zaciskam mocno palce na piersiach,
to wtedy najbardziej tęsknię.



https://truml.com


print