Florian Konrad


Teatrzyk udziwnień


 
to tylko parę kroków
wieś zapada się w głąb
ludzie - drogocenni, jak ołówki z ikei
 
dachy większości chat
puchną od wosku i wina nie kupionego w sklepie
(kaznodziejstwo domowej roboty)
 
z nieba pluszy maź. nie dziwota
- pszczoły zasiedlające chmury
przejadły się solą
 
zwierzyna robi zapasy na zbliżające się lato
cegły, kamienie, zardzewiałe druty
 
wyrywam brzózkę z korzeniami
kolce, wszędzie kolce
prąd o słabym natężeniu
(wyraz gromiasty - notowany jedynie 
przez Polski słownik ironii)
 
stoimy na rozstajach. wszystkie drogi prowadzą
poza ramy. kruszy się czwarta ściana
kurtyna służy za szmatę do podłogi
 
śmiejesz się, jakbyś była na haju
masz rację



https://truml.com


print