nikt
nudzi mnie
jakże mnie to wszystko nudzi,/ nudzi przebywanie wśród ludzi,/ nudzą zwątpienia i żale,/ pisanie wierszy ku swojej chwale,/ nudzi mnie piekło, które sobie sam gotuje/ człowiek i prawo uzurpuje/ do bycia tym na szczycie drzewa/ a tam już jest ptak co śpiewa,/ że głupi ten a durny człek,/ który się własnego rozumu zrzekł/ i ducha pogonił w czorty matry/ sam zostając w emocji matni/ i takie to moje wierszowanie/ ile mi z nudów siły na nie stanie
https://truml.com