gabrysia cabaj
Stracone lato
Serce mym skarbem, różą i dzieckiem,
więc cóż bez niego; jak się utulić?
Ten kos zajęty
jabłkiem, którym karmi młode,
jest lepszy ode mnie.
Jabłko jest lepsze ode mnie;
i osa na nim.
Tutaj dużo można doświadczyć
w czarną godzinę.
Czego posłuchać, czyjego lęku.
Które naczynko winem napełnić.
Kogo nakarmię i dokąd pójdę.
Co się wyrywać więcej nie zechce
za linię drzew -
poza horyzont.
Kogo prowadzić jak elfa
za rękę;
huśtać w hamaku.
Hamak jest lepszy ode mnie.
.
https://truml.com