Nevly
poezję tak trumlno stworzyć
od zawsze kiedy pamiętam piszesz
każdy wiersz ma dwa końce
jednak jutro bez końca odkładasz na pojutrze
nieoczekiwane wyjścia do drugiego pokoju
żądze które usnęły w naszych ciałach
dzwonię też nie odbierasz
udowadniając że lampy gaszą się same
i znów kocham kiedy jesteś
ten ciężar przygniata
a przecież razem łatwiej jest dźwigać
ruina i drzewo to nie nazbyt udana harmonia
klawiszami w mojej głowie bańki mydlane
w rozmowach z koniem pomiędzy normą a euforią
pękające rżeniem
od zawsze kiedy pamietam czytam
każdy sens ma dwa końce
jednak jutro bez końca odkładam na wczoraj
https://truml.com