Sztelak Marcin


Macabre. Tango nieparzyste



Człowiek człowiekowi
przynosi zanadrze pełne uczynków.
Martwe języki ożywają pod wieczór,
sentencje się sypią z obfitych
rękawów.
 
Chociaż bohaterowie dzieciństwa osiedli
na mieliznach jeszcze potrafimy
osłodzić noce.
 
Głupio – pamiętając gorycz budzika.
 
Dni spadają w jazgocie datowników,
nonsensownie drepczemy pomiędzy
za i przeciw.
 
Uwikłani w najważniejsze sprawy
czekamy na mannę albo sztuczkę zamiany.
Śnią nam się rozstąpienia, umarłe morza.
 
Głupio – zabawy pod włos nigdy nie kończą się cudem.
 
Już nie bierzemy za dobrą monetę
moralitetów. Wiara jest luksusem,
od kiedy apokalipsy zdarzają się średnio
dwa razy na stulecie.
 
Głupio – miłosierdzie chadza krętymi ścieżkami.



https://truml.com


print