8 october 2013
Meduza
Wystarczyło, że gołąb złamał skrzydło, a już orzeł wydziobał mu oczy. Siostry i bracia powyrywali pióra. Zostawili oskubanego we włosach Meduzy jak w gnieździe. Próbował zbratać z wiatrem i wzlecieć, tylko nieudolnie podskakiwał. Szukał pożywienia wśród węży, choćby kawałka skóry. Pokryła się łuską zbyt zapatrzona w siebie. Szeptał do niej gruchając - skwierczała sycząc. jakby ogień trawiła. Nikt o nim nie myślał. Nikt nie tęsknił, a gołębica cierpiała na ofidiofobię. Wzrok meduzy zmarmurzał, więc chciał wyleźć z gniazda, spojrzeć w oczy tej, na której głowie mieszkał. Stać się kamieniem. Energią zaklętą w jego wnętrzu. Żebytylkoprzestaćtakczuć. Żebytylkoprzestaćtakczuć. Wcześniej połknął go wąż z polecenia litości, więc nawet się nie oblizał. W duszy węża żyje gołąb. Bez oczu, piór, ze złamanym skrzydłem. Mężnego ma protektora./tekst Małgosia, obraz Edek/
24 april 2024
2404wiesiek
24 april 2024
The End StartsSatish Verma
23 april 2024
2304wiesiek
23 april 2024
Three poemsAdam Pietras (Barry Kant)
22 april 2024
2204wiesiek
22 april 2024
Echoes TravelSatish Verma
21 april 2024
od wewnątrzsam53
21 april 2024
2104wiesiek
21 april 2024
Picking RelicsSatish Verma
20 april 2024
To Dying MuseSatish Verma