Poetry

Ziemia…
Zasiej ziarno pokoleń a plon ci wszelaki Rodu wyrośnie,
Dziś ręce czernią pracy pokryte…
Jutro kreślące znak krzyża nad grobami.

Każda garść ziemi podniesiona, jest życiem,
Albowiem pierwszy zaczął, by kolejni mogli po niej stąpać,
Własne miejsce…
Tu i zawsze.

Drewniane chaty ciemnym konturem stoją,
I stać, będą pośród wzniesionych rąk drzew,
W krwi odchodzącej pochodni słońca,
W dzikim zapachu polnych ziół.

Czy koń pobiegnie w szalonym galopie…
A wilki wyć będą w ciemnościach mroku,
Przyjdzie Jamioł w lśnacej zbroi,
Posłuchać pieśni wajdeloty…

O tym jak było i jak będzie,
Przy pobłogosławionym krzyżem chlebie,
Odciśniętym z płótna serze,
I mleku.

Czuć to znaczy wierzyć,
Byliśmy, jesteśmy, będziemy,
Tu i teraz, na wieki wieków,
Od piersi matki…do mogiły.

Amen