24 may 2010
Pragnienie
Kiedy unosisz do góry ciężkie kurtyny powiek ku życiu,
Karmię Cię jak piękną wilczycę śniadaniem,
A poduszki skrzydłami unoszą się pod sufit,
By raptem zastygnąć na kandelabrach.
Gdy tworzę – atakujesz znienacka płomieniem ust,
Zabierasz łup i znikasz w cieniu gorących spojrzeń,
Każdy z nas nosi w sobie inną duszę i serce,
Zastaw w lombardzie wielkich uczuć.
Gdy leżysz i czekamy wspólnie na nowe życie,
W świetle świec, położnych i rytmie oddechów,
Mamy swą krew i łzy,
I łączy nas coś więcej niż wczoraj.
Biegnę po śniegu nocą ku miastu,
Zostawiwszy Cię czytającą Księgę Miłych Snów,
Innym razem piszę płonącym rumem Twoje Imię,
Na śniegu, na chwałę tego, co już się stało.
Nie posyłaj mnie do psychiatry,
I tak wiem, że jestem nieuleczalnie chory,
Leżę obok ciebie przez kilka lat życia,
Aż do zasunięcia ciężkich kutryn powiek ku śmierci.
19 april 2024
The VoyagerSatish Verma
18 april 2024
ItinerantSatish Verma
17 april 2024
Nim kur zapiejeJaga
17 april 2024
Between Done And UndoneSatish Verma
16 april 2024
Przed zmrokiemJaga
16 april 2024
1604wiesiek
15 april 2024
I RememberSatish Verma
14 april 2024
....wiesiek
14 april 2024
I Am You AreSatish Verma
13 april 2024
Zapach czereśniJaga