Arsis
Muslimowo. Szczypce śmierci
Ja tu idę. Ja tu znowu idę. Jestem. Jestem tutaj. Jestem wciąż. Umierając widziałem półprzymknięte
oko swojego własnego ciała. Widziałem siebie w dole. Przed sobą. Obok. Ja, jako: nie-ja. Albo: ja-
on. Albo: ja-ono. Albo…
Moje ciało. Martwa powłoka. Zardzewiała skorupa pełna zeschniętych grud ziemi i w podartych
łachmanach.. Oblepiona, brudna bryła. Pełna blizn, rakowatych narośli.
Na drodze tej mijałem siebie i mijam nadal. W obrośniętych zielskiem bezdrożach. W deszczu.
Albo w słońcu padającym z ukosa.
W tnących jak miecze ostrych smugach promieni Roentgena.
Między gałęziami. W szeleście liści. W wątłych łodygach. Zielonych.
Refleksy nie dające spokoju.
Efekt stroboskopu.
Wywołujące epilepsję migotania i blaski.
Czarny dom. Samotny. Dom umarły. I cichy. Dom, w którym ojciec konał do białego świtu.
I wołał. Wołał, mając zaciśnięte powieki.
I wołał Marię. Nawoływał jakąś niedosiężną i milczącą Marię…
„Mario, Mario!”
I leżał nieprzytomny w rzygowinach
zmieszanych z krwią.
I robił pod siebie, tonąc w coraz większej kałuży.
„Mario, Mario!” –
padało
nieustannie.
W mdłym świetle wiszącej lampy.
Z uporem maniaka.
Z występującą na zimne już usta śliną. Wygięty w łuk doznawał wniebowstąpienia z wytrzeszczem
zdziwionych oczu. Z charczącym oddechem i z wyciekającym z nosa życiem.
Zimne zesztywnienie oblazło sufit i ściany w monotonnym glissando syreny alarmowej.
Na stepie.
Na pustkowiu sinym jak lodowate wargi trupa. Trwająca ewakuacja.
W szarości
deszczowych chmur.
W krzyku upiornej samotności
jakieś upiory.
Lidzie w maskach.
Przedzierające się zwidy
w rozbłyskującym od promieniowania powietrzu.
W mżących pikselach
wysypujących się
z ekranów martwych telewizorów.
Rozkołysane ciężarówki
z szarymi pakami.
Ciężarówki rozchlapujące błotnistą breję w kondukcie.
W żałobnej oprawie wniebowzięcia. Głosy z megafonów. Zachrypnięte zrywy.
Słowa.
Urywane frazy…Trzaski i piski.
Szmery pulsujących,
głośnikowych membran.
Sto razy. Jeszcze tutaj. I jeszcze.
W mroku rozpadliny przecinającej ziemię.
Stada kraczących kruków czarnych jak bezgwiezdna otchłań nocy.
Ciemno. Ciemno.
Ja tu byłem.
I jestem.
Jesteś tu jeszcze?
Widzę, jakby
wystające zewsząd ręce.
Jakieś kikuty wyrastające z ziemi. Spalone
Byłem tu
kiedyś,
będąc jeszcze.
I będąc znowu, nie byłem tu nigdy.
Ale jestem znowu, tak jak ty nie byłaś tu nigdy.
Albo byłaś od zawsze, tylko w miejscu nieistnienia.
Majaki. Majaki.
Zwidy.
Trwająca
nukleosynteza.
Wielki Wybuch. I znowu czarna otchłań. Wirujące dno. Wsysająca wszystko nicość.
W sąsiednim pokoju półmrok.
Na stoliku.
Na biurku stoi głowa z kamienia. Zresztą nie tylko jedna.
Całe ich roje.
Jakieś niedokończone popiersia. Wlepiające wzrok nie wiadomo w co.
Na podłodze lezące truchło w stosie rozsypanych piór i z czaszką jakiegoś ptaka. Jakiegoś dziobaka
bez oczu.
Gdzieś z ukrycia, dochodzi cichy szmer
nieskończonego wzrostu.
Miliony. Miliardy komórek. Tryliony nie wiadomo czego...
Czegoś nie stąd i nie stamtąd…
Czegoś, co zajmuje wciąż nowe obszary...
Na migoczących
ścianach
plamy zacieków.
Kreski popękanego tynku…
Jakieś gestykulacje
w ciągłych powtórzeniach, pertraktacje na migi.
Wśród cienistych sobowtórów rozchodzą się echa szyderczego śmiechu.
Zniża swój koszący lot ukrzyżowana
na strunach powietrza śmierć.
Jest coraz bliżej i oblizuje się lubieżnie.
Z rozwartym szeroko czerwonym łonem. Pulsującym wnętrzem.
Wilgotnym...
Poruszająca szczypcami. Wolno. Bardzo wolno...
Halucynogenne omamy. Głosy w mojej głowie. W głośnikach wielkich radiol nieustanne wezwania.
Komunikaty…
Na piaszczystej drodze.
W szmerze
straszliwej radiacji.
W szumie gorączkowej maligny, przemknęła gdzieś moja umarła już matka.
Przeszła w cichym utajeniu, w sennej godzinie. W piaszczystym pyle, któregoś dnia lata. Wśród
skwaru.
Mijam procesję splątanych ze sobą widm
o jednakowych twarzach. Zamazanych.
Korowód mgielnych oparów
jakiegoś cierpienia.
Przepływają. Płyną. Idą…
Cichym stąpaniem wypełniają ziemię.
(Włodzimierz Zastawniak, 2024-11-08)
***
https://www.youtube.com/watch?v=_NzOQV39-PA
https://www.youtube.com/watch?v=hpWbnr5mBX8
https://truml.com