Odys syn Laertesa

„Wieczna muzyka”

Raz w ruch puszczo­na słowem u Boga
ryt­mem dwóch światów stała się ona.
W szept Twe­go imienia zaklęta
wra­ca och!krzy­kiem słod­ka zachęta.

Gwiaz­dy się skończą, Słońca świtanie
lecz ona nig­dy grać nie przestanie.
Prze­minie młodość, ciała ochota
ona brzmieć będzie jak sur­ma złota.

Dwoj­ga serc drga­niem, w je­den rezonans
wciąż pow­tarza­na man­tra – aksjomat.
Płynie w nas na­wet gdy jej nie słychać.
Ta­ka jest naszej miłości muzyka.

Odys, marzec 2015 (do mu­zyki Sa­ti Sauri)
https://odyssynlaertesa.wordpress.com/2015/03/27/wieczna-muzyka/

https://truml.com

drukuj