iw


...


niedokończony wiersz
zamknąłeś w czasie
trzaskając drzwiami
dnia wczorajszego

niewypowiedziane
już i jeszcze słowa
przesłoniłeś
dłonią pełną śmiechu

jutro dopowie to
może zapomni żal
wspomni stracone co
bezpowrotnie tak

nauczy żyć jak



https://truml.com


drukuj