Najnowsze prace:

Poezja

	bosonoga - Gabriela Bartnicka
	PROFIL O autorze Przyjaciele (88) Kolekcje Forum (3) Poezja (165) Proza (9) Wideo wiersz (6) Pocztówka poetycka (2) Dziennik (6) Handmade (1)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 27 listopada 2016

A w Skolimowie jesień coraz krótsza

Eleonora sunęła po parku
z wdziękiem łabędzicy
godnej rozłożystych skrzydeł

cóż z tego że peleryna zna czasy króla Ćwieczka
a rozczłapane trzewiki wydają dźwięki
zepsutego klaksonu

ważne że kiedyś do niej należały
uśmiechy słane znad pachnących koszy
i wisienki ze szczytów lukru
zjadane pospołu z idolem sceny

który wreszcie skorzystał z wygód
alei zasłużonych
i w nosie ma mole
zżerające lampasy ze spodni marszałka

liczba komentarzy: 13 | punkty: 11 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 25 listopada 2016

Remake

przeczuwałaś -

przyszliśmy tutaj i odchodzimy
bez uścisku dłoni

ubolewałaś -

z blizn pustek i lęków
powstają zmrożone gniazda
kiedyś pomieszkiwaliśmy w tropikach
ze strachu przed utratą ciepła domykamy okiennice

próbowałaś -

zaszyłam się w lesie
z nadzieją że odzyskam zieleń ale
jej promyk dopadło fatum
z mojego drzewa pozostał popiół

zawsze niepokorna wykrzyczałaś -

znam słowa które wywabiają spod ziemi
ale nie klękam

Kasiu – będę pamiętać

liczba komentarzy: 22 | punkty: 16 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 8 listopada 2016

Genom dwubiegunowy

cóż za urozmaicenie

te po ojcu skłonne do rozmyślań
prąc do przodu wieczorami
wyskakują z mętnej modlitwy

te po matce kokieteryjne wesołki
budzą się razem ze słońcem
i zakładają kolczyki
na sterczące uszy

liczba komentarzy: 13 | punkty: 7 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 27 października 2016

znowu w lesie (bajka na dobranoc)

lisek cwaniak na tron łasy
sypnął ludkom sporo kasy
teraz zrobi to co zechce
bo dukacik w łapki łechce

sprytny lisek jak wieść niesie
mocno dzierży władzę w lesie
jednym głosem mówią zając
wilk ropuchy czarny pająk

grzmi krażąc wokół koryta
moja prawda jest niezbita
gorsze z sortu sarny łosie
to diabelskie jest pokłosie

niech im się luz nie zamarzy
bo waleczny wąż na straży
choć mu obłęd z oczu tryska
z gwardią będzie bronić liska

zasępione stare sowy
wciąż się drapią w mądre głowy
wiedzą że naiwne ludki
stracą wolność oraz dudki

liczba komentarzy: 11 | punkty: 8 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 8 września 2016

Bez słów

„... twój ślubny welon, w pomiętą zwinąłem gazetę „

rankiem snuje się niczym
dym z gasnącego ogniska

powoli uchyla drzwi
unika przedsiębiorczych sąsiadek

niepewnie stąpa między regałami
dobre pomysły dobry smak

po założeniu kapci
szuka pilota

o szarej godzinie robi kilka okrążeń
między kanapą a oknem

przed snem
zalewa wrzątkiem melisę
w białej filiżance z nadrukiem
pasujemy do siebie

liczba komentarzy: 16 | punkty: 9 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 9 czerwca 2016

GAD

„a dla mnie nie ma ani poniedziałku, ani niedzieli: są tylko dni popychające się w bezładzie"

kiedy przypełza
pękają wątłe od napięć postronki
do jasnych źródeł za plecami
wpadają czarne ptaki
w stłamszonych echach tkwią śmiechy dzieci
i słowa tak puste jakby ich nie było

bezsenne przedświty przyciągają twarze
bliskich którzy już zgasili ostatnie świeczki
na urodzinowych tortach

liczba komentarzy: 17 | punkty: 18 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 2 kwietnia 2016

Kapłan

jak trudno odrzucić nieodłączne ego
nie płakać nad dotkliwą raną
lecz uśmiechem otulać milknące dni
odchodzącym
pomagać zasnąć

liczba komentarzy: 16 | punkty: 21 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 16 stycznia 2016

zostań

kiedy już biorą z naszej półki

przez rozmazane światłocienie
przemykają twarze ze szkolnej fotografii
uschnięte nieśmiertelniki sypią czernią
na ulubioną przez ciebie frazę
mimozami jesień się zaczyna
i więdną słowa jak te złote
wonne wiązanki

kiedy już biorą z naszej półki

porta angusta śni się nad ranem
w niej przyjaciółka z dzieciństwa
przeźroczysta jak nigdy
nie biegnie w podskokach
tylko sunie niczym źdźbło
po śliskiej powierzchni
do niepewnego

liczba komentarzy: 32 | punkty: 22 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 6 stycznia 2016

limeryk ułomny(ej)

schabowy to dla mnie kłopot spory
i fura ogromna jak wieloryb
dżentelmeny co całą zgrają
wciąż ręce nie dam obśliniają
wiwat rowery i pomidory!

dedykuję Panu W.W.

liczba komentarzy: 29 | punkty: 18 | szczegóły

bosonoga - Gabriela Bartnicka, 17 grudnia 2015

Och, Ziuty!

przeinaczą fakty głosząc święte prawdy
klepią jak automat patos w każdym słowie
od tempa różańców nabrały już wprawy
zawsze nawiedzone kobiety kruchtowe

zaglądają w okna pod kołdry sąsiadek
która się nie modli która spina zadek
ciągle są na straży do ocen gotowe
nie odpuszczą grzesznym kobiety kruchtowe

mocno wierzą w cuda wchodzą pod kropidła
chcą synów w kapłaństwie przed pokusą schować
choć dla niepokornych szykują imadła
głoszą bogobojność kobiety kruchtowej

z buźką wciąż kamienną niczym Buster Keaton
i duszą pojemną chyba w geny wrytą
oprócz tego w górze czci ziemskiego boga
wierna jak kundelek kobieta kruchtowa